زمین خوردن بزرگترین علت مرگ و آسیب در میان افراد مسن در آمریکا است. حدود 33% از افراد مسن، حداقل یک بار در سال زمین می خورند و این زمین خوردن ها منجر به بیش از 2 میلیون مراجعه به اورژانس می شود.
زمین خوردن، شایع ترین علت آسیب مغزی در افراد مسن است و گاهی باعث سایر آسیب های جدی مانند شکستگی لگن نیز می شود که می تواند اثرات بسیار منفی بر کیفیت زندگی و اقتصاد فرد داشته باشد.
در سال 2010 هزینه مستقیم زمین خوردن برای جامعه، حدود 30 میلیارد دلار بوده است.
اثرات روانی زمین خوردن نیز باید در نظر گرفته شود.
افرادی که می افتند، ترس بیشتری از زمین خوردن خواهند داشت و این ترس می تواند کیفیت زندگی و توانایی تمرین مناسب را کاهش دهد.
کاهش فعالیت فیزیکی می تواند منجر به یک سیکل معیوب شود که در آن، وضعیت فیزیکی فرد مسن رو به زوال می رود، خطر زمین خوردن بیشتر می شود و استقلال و کیفیت زندگی فرد کاهش می یابد.
به این دلایل، پیشگیری از زمین خوردن، یکی از اجزای ضروری مراقبت از افراد مسن است.
تصورات اشتباه در مورد زمین خوردن سالمندان
تصورات اشتباه بسیاری پیرامون زمین خوردن و افراد مسن وجود دارد. به همین دلیل، اولین گام در پیشگیری از زمین خوردن، آموختن حقیقت است.
تصور اشتباه شماره 1
از آنجا که مردها، سبک زندگی فیزیکی تری دارند، احتمال این که زمین خوردن باعث آسیبی مهلک در آن ها شود، بیشتر است.
حقیقت، دقیقا برعکس این است. احتمال زمین خوردن زنان و ایجاد آسیب جدی یا مرگ در اثر زمین خوردن بیشتر است.
تصور اشتباه 2
اگر سالخورده هستید، خواهید افتاد – انتظارش را داشته باشید. این حقیقت ندارد. افراد مسن باید انتظار یک زندگی عاری از زمین خوردن داشته باشند.
با مراقبت صحیح، یک فرد مسن می تواند انتظار سبک زندگی کامل، سالم و عاری از زمین خوردن را داشته باشد.
تصور اشتباه شماره 3
هیچ رویکرد یا کمکی وجود ندارد که بتواند به پیشگیری از زمین خوردن افراد مسن در خانه کمک کند. واقعیت این است که نمایندگی های دولتی، موضوع را خیلی جدی می گیرند.
لیست هایی از استراتژی های پیشگیری از زمین خوردن و حتی ابزارهایی برای ارزیابی خطر زمین خوردن تهیه شده و موجود است.
تصور اشتباه شماره 4
زمین خوردن، خصوصا زمین خوردن جدی، به معنی پایان توانایی فرد برای زندگی مستقل و با کرامت است. ابتدا باید علت زمین خوردن تعیین شود.
اگر امکان رفع علت وجود داشته باشد و برنامه پیشگیری از زمین خوردن اجرا شود، هیچ دلیلی وجود ندارد که فرد مسن نتواند به سبک زندگی قوی، سالم و مستقل خود ادامه دهد.
تصور اشتباه شماره 5
زمین خوردن، تنها در اثر زوال سلامتی رخ می دهد. حقیقت این است که فاکتورهای بسیاری منجر به زمین خوردن می شود.
بسیاری از زمین خوردن ها در واقع در اثر مشکلات بینایی، داروهایی که باعث سرگیجه یا ناپایداری ذهنی می شوند، نور ضعیف یا فاکتورهای دیگر رخ می دهد.
فاکتورهای شایعی که منجر به زمین خوردن افراد مسن می شود
همانطور که در بالا اشاره شد، سلامتی می تواند یکی از فاکتورهای موثر در زمین خوردن باشد اما به هیچ وجه تنها فاکتور نیست و اطلاع از فاکتورهای موثر می تواند خودداری از آن ها را آسان تر کند.
در اینجا لیستی از مسائل رایجی که می تواند منجر به زمین خوردن افراد مسن شود، آورده شده است.
عارضه جسمی
هر زمان که فردی می افتد، باید لحظه ای فکر کنید: وضعیت ذهنی او چگونه بود؟ آیا اخیرا داروی جدیدی را آغاز کرده است؟
داروی بدون نسخه ای که باعث خواب آلودگی یا سرگیجه شود نیز می تواند نقش داشته باشد.
به علاوه، ممکن است افراد مسن درگیر یک یا چند عارضه جسمی مزمن باشند. داروی مصرفی برای این عارضه ها می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
اگر فردی از هرگونه عارضه جسمی رنج می برد، باید از پزشک بپرسد آیا مشکل آن ها می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
محدودیت های فیزیکی نیز می تواند منجر به زمین خوردن شود. اگرچه، بین محدودیت فیزیکی و زوال وضعیت فیزیکی فرد تفاوت وجود دارد.
برای مثال، ممکن است فرد مسنی یکی از اندام های خود را در اثر تصادف از دست داده باشد، اما با اینکه این محدودیت فیزیکی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد، این قضیه سلامت بقیه بدن را کاهش نمی دهد.
به طور مشابه، گاهی مشکلات بینایی نیازمند استراتژی های پیشگیری از زمین خوردن است اما هیچ تاثیری روی سلامت کلی فرد ندارد.
با به کارگیری استراتژی های مناسب پیشگیری از زمین خوردن، نقش هرگونه محدودیت فیزیکی در زمین خوردن می تواند کم رنگ شود.
فاکتورهای محیطی
محیط خانه می تواند خطر زمین خوردن را ایجاد کند. خانه در هم ریخته می تواند باعث زمین خوردن شود، حتی اگر وضعیت جسمی و فیزیکی فرد، زمینه را مهیا نکند.
به علاوه، تغییرات موقتی در محیط خانه می تواند مشکلاتی را به وجود آورد، حتی اگر خانه به طور معمول هیچ ریسکی نداشته باشد.
برای مثال، آب و هوای نامعتدل می تواند نقش داشته باشد: اگر باران شدید باعث چکیدن آب به روی زمین آشپزخانه شود، احتمال لغزیدن فرد مسن وجود دارد.
سایر فاکتورهای محیطی نیز می تواند نقش داشته باشد. مثلا نور شدید خورشید می تواند باعث گیجی فرد و پشت پا خوردن او شود.
فاکتورهای بسیاری می تواند باعث ایجاد محیطی با خطر زمین خوردن بالا شود و کاهش خطرات نیازمند تعهد همیشگی است.
نور
بسیاری از زمین خوردن ها در اثر مشکلات یا محدودیت های بینایی رخ می دهد اما برخی از این ریسک ها می تواند با نورپردازی کافی کاهش یابد.
نور خوب حتی می تواند به افرادی که مشکل بینایی ندارند نیز کمک کند و عکس آن نیز صحیح است:
حتی اگر فردی بینایی عالی داشته باشد، نور ضعیف با تار کردن موانع یا دشوار کردن حرکت در محیط های عاری از در هم ریختگی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
نور بسیار روشن نیز می تواند مشکلات خودش را ایجاد کند.
اغلب اوقات در این مواقع، نور خورشید مقصر است، اما لامپ هایی که باعث ایجاد تشعشعات می شوند نیز می توانند مشکل ساز شوند.
اتاق بسیار روشن می تواند مانع از ارزیابی مناسب خطرات اناق شود و گاهی چراغ های روشن نیز باعث تحریک سرگیجه می شود که نتیجه آن، از دست دادن تعادل است.
لباس و کفش
علاوه بر این فاکتورهای محیطی، لباس نیز می تواند خطر زمین خوردن را برای فرد به همراه داشته باشد.
لباس های تنگ می تواند به سرعت گرم شود یا جریان خون را محدود کند و باعث از دست رفتن ظرفیت ذهنی کوتاه مدت یا مهارت های حرکتی شود.
لباس های بسیار گشاد می تواند نیز می تواند خطرآفرین باشد: ممکن است به درها، پنجره ها یا مبلمان گیر کند و باعث زمین خوردن شود.
کفش ها نیز مشکلات خود را به همراه دارند. به طور کلی، افراد مسنی که در معرض خطر زمین خوردن هستند، باید از کفش های گشاد و دارای تخت های لیز پرهیز کنند.
اگر فرد دچار مشکلات پا باشد، استفاده از کفش هایی که برای رفع این مشکلات مناسب نباشند، خود می تواند دردسر ساز شود.
برای مثال، کفش های معمولی می توانند درد و ناراحتی را در افراد دارای کف پای صاف افزایش دهد و این درد، خطر زمین خوردن را افزایش می دهد.
به طور کلی، افرادی که در معرض خطر زمین خوردن هستند، باید از کفش های دارای تخت های بسیار صاف، پاشنه بلند و صندل پرهیز کنند.
بیشتر بخوانید: خدمات فیزیوتراپی برای سالمندان
سلامت فیزیکی و احساسی
با توجه به این خطرات، باید شروع به آماده کردن یک استراتژی برای جلوگیری از زمین خوردن کرد.
اولین قدم، بهبود وضعیت فیزیکی و احساسی فرد است. در اینجا برخی از مهم ترین مسائل فیزیکی و روانی آورده شده است.
شرایط جسمی
بار دیگر، بسیاری از زمین خوردن ها با شرایط جسمی زمینه ای فرد هیچ ارتباطی ندارند.
اگرچه، سلامت فیزیکی برای یک زندگی مستقل ضروری است و تناسب فیزیکی، کلید پیشگیری از زمین خوردن است.
لازم است سلامت فیزیکی، بیش از افراد جوان مورد تست و بررسی قرار گیرد و باید عادت کنید به بدن خود گوش فرا دهید و در مورد هرگونه علامت غیر منتظره با پزشک مشورت کنید.
خارج از مطب پزشک، یکی از موثرترین بازدارنده ها، عادات روزانه سالم است. برای مثال، نوشیدن مقدار کافی آب در روز می تواند از سرگیجه یا غش جلوگیری کند.
تغذیه خوب نیز همانند فعالیت فیزیکی مکرر ضروری است. با افزایش سن، عادات سالم، کاری فراتر از کمک به جلوگیری از بیماری انجام می دهند: می توانند به طولانی کردن دوران زندگی مستقل کمک کنند.
یکی از عارضه هایی که لازم است نسبت به آن ها هوشیار بود، اختلالات گوش است.
از آنجا که گوش ها از اجزای ضروری تعادل هستند، لازم است به طور منظم چک شوند و در صورت ابتلا به هرگونه عدم تعادل، حالت تهوع یا سرگیجه در طول زندگی روزانه، باید بیشتر به آن اهتمام ورزید.
سایر عارضه هایی که ممکن است نیاز به بررسی داشته باشند، شامل بی حسی در پاها، تنگی تنفس و درد مفصلی هستند.
مقابله با فاکتور های ریسک زمین خوردن
هریک از این عارضه ها می توانند به کمک یک برنامه فیزیکی برطرف شوند.
دارو
به طور کلی، دارو بر افراد مسن نسبت به جوان تر ها اثر بسیار بیشتری دارد و مسکن ها و داروهای ضد افسردگی، خطر زمین خوردن را در افراد مسن افزایش می دهند.
حتی در هنگام مصرف داروهای بدون نسخه به تمام عوارض جانبی و علائم توجه کنید.
در صورت تجربه اثرات جانبی موثر بر قابلیت حرکت، با پزشک خود صحبت کنید و در صورتی که داروها توانایی شناسایی خطرات یا کنترل بدن را کاهش می دهند نیز همین کار را انجام دهید.
عدم تحرک فیزیکی و آسیب ها
افراد مسنی که آسیب دیده اند، بسیار در معرض خطر زمین خوردن در خانه قرار دارند. این امر برای کسانی که قبلا سابقه افتادن دارند، بیشتر صدق می کند.
هم زمان با تلاش برای پایین آوردن ریسک، مراقب فاکتورهای زیر باشید و به دنبال راه های کاهش تاثیر آن ها باشید.
- کاهش ضعف بدنی – اگر کمر، لگن یا پاها ضعیف باشند یا درد داشته باشند، بر تعادل فرد تاثیر خواهد گذاشت.
علائم ضعف نیمه تحتانی بدن شامل راه رفتن معیوب، ناتوانی در راه رفتن به مدت طولانی، درد در نیمه تحتانی بدن هنگام انجام فعالیت های معمول عدم تعادل است.
- درد پا – درد در پاها می تواند به دلایل مختلفی باشد. آسیب های پا به روش های مختلف تعادل را تحت تاثیر قرار می دهند. اگر کفش فرد راحت نیست، باید آن را عوض کند.
- اختلالات بینایی – هرگونه آسیب چشم یا نقص بینایی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد. افراد دارای بینایی معیوب ممکن است به درستی متوجه خطر نشوند یا به طور کلی نتوانند آن را ببینند.
- اختلالات گوش – گوش ها برای حفظ تعادل ضروری هستند و تعادل مناسب برای کاهش خطر زمین خوردن لازم است. افراد مسن باید شنوایی خود را هم زمان با چشم های خود چک کنند.
- از دست دادن اندام ها – از دست دادن یکی از پاها می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد. در اغلب موارد، برای راه رفتن نیاز به یک ابزار خواهد بود. برنامه پیشگیری از زمین خوردن در چنین فردی شامل شبکه محافظ زمین خوردن، محافظت در مقابل افتادن از پنجره و سایر ابزارهای محافظت از افتادن است.
معاینات فیزیکی/ چک آپ سالانه
بار دیگر، سلامت می تواند فاکتوری مهم در مقابله با زمین خوردن باشد و بنابراین آگاهی از خطرات افتادن مرتبط با سلامت ضروری است.
این بدین معنی است که چک آپ های فیزیکی، جزء ضروری هرگونه برنامه پیشگیری از زمین خوردن است.
چک آپ ها معمولا با یک ارزیابی کلی توسط پزشک آغاز می شود و توسط متخصصینی که مسائل خاص را حل می کنند، ادامه پیدا می کند.
چک آپ ها شامل موارد زیر خواهد بود:
- راه رفتن – نحوه راه رفتن، اطلاعات زیادی را در مورد سلامت ذهنی و فیزیکی در اختیار پزشک قرار می دهد. این مورد معمولا یکی از اولین مواردی است که پزشک تست می کند.
- تعادل – تعادل، یکی دیگر از مقیاس هایی است که اطلاعاتی را در مورد مسائل خاص در اختیار پزشک قرار می دهد.
- تحرک – توانایی کلی در حرکت، توانایی واکنش سریع به یک حادثه غیر منتظره را که ممکن است باعث زمین خوردن شود، تحت تاثیر قرار می دهد.
- اگر فرد قابلیت حرکت نسبی داشته باشد، توانایی دوری از خطراتی را که ممکن است باعث زمین خوردن شود، به دست می آورد.
- تناسب فیزیکی – به صورت توانایی انجام راحت اعمال روزانه تعریف می شود. در صورت عدم توانایی در انجام کارها، احتمال زمین خوردن در خانه بیشتر خواهد بود.
- ضربان قلب – ضربان قلب، بسیاری از جنبه های دیگر بدن شامل عملکرد مغزی، مهارت های حرکتی و بینایی را تحت تاثیر قرار می دهد.
- فشار خون – گاهی فشار خون بالا نشان دهنده استرس است که خطر زمین خوردن را افزایش می دهد.
- استحکام عضلانی – افراد قوی تر می توانند در مقابل عدم تعادل مقاومت کنند و از خطرات عبور کنند. افراد دارای عضلات قوی تر می توانند بهتر راه بروند و تعادل خود را در مقابل زمین خوردن حفظ کنند.
- سلامت عصبی و رفلاکس – رفلاکس بسیار مهم است زیرا بسیاری از زمین خوردن ها ناشی از حوادث یا خطرات غیر منتظره هستند.
- رژیم غذایی – رژیم غذایی، اطلاعات زیادی را در مورد سلامت عمومی فراهم می کند و بر ضربان قلب، تعادل و بینایی اثر می گذارد.
- درد –هرگونه درد در بدن، نشان دهنده آن است که بدن می خواهد چیزی را به ما بگوید – چیزی که به ما در مقابله با زمین خوردن کمک خواهد کرد.
- آرتروز – درد مفصلی، مقابله با زمین خوردن را دشوارتر می کند. علائم آرتروز باید کنترل شود.
- ترس از زمین خوردن – همانطور که در بالا اشاره شد، احتمال زمین خوردن افرادی که ترس از زمین خوردن دارند، بیشتر است. پزشک باید این عارضه روانی را ارزیابی کند و آن را درمان کند.
- عملکرد مغزی – توانایی فکر کردن سریع، در رفلاکس ها و واکنش های عضلانی تاثیرگذار است. هرچه این موارد، بهتر باشند، توانایی مقابله با زمین خوردن بیشتر خواهد بود.
کاهش احتمال زمین خوردن
سیستم های مقابله با زمین خوردن بسیاری وجود دارد که در زمان اجرای برنامه کاهش خطر زمین خوردن، باید از مزایای این روش های رایج نیز بهره برد.
1. هرگونه عارضه جسمی را برطرف کنید
همانطور که در بالا گفته شد، لازم است به طور مکرر چک آپ انجام شود. سلامت فرد، مهم ترین جنبه محافظت از زمین خوردن است.
2. محیط را اصلاح کنید
برای کاهش خطر زمین خوردن، موارد خطرناک خانه را کاهش دهید.
برخی از اصلاحات رایج عبارت اند از فرش پهن کردن روی زمین، بزرگ کردن چهارچوب درها، کاهش ارتفاع زنجیر در و نصب سیستم های مختلف محافظت از زمین خوردن.
3. تناسب فیزیکی فرد مسن را بهبود دهید
شروع یک برنامه تمرینی روزانه، خطر زمین خوردن را بسیار کاهش می دهد.
مزایای آن، ماهیچه ها، استخوان ها و بافت هم بند قوی تر، افزایش هوشیاری نسبت به محیط، انرژی بیشتر برای تعادل بیشتر و مقاومت بیشتر در مقابل حوادث غیر منتظره است.
4. لباس ها و کفش های مناسب بپوشید
هرگونه لباس گشادی که ممکن است به چهارچوب در، ناخن یا مبلمان گیر کند، باید کنار گذاشته شود. کفش های مناسب بپوشید و محدودیت های ذکر شده در بالا را رعایت کنید.
5. نور خانه را تقویت کنید
خانه باید نه خیلی روشن و نه خیلی تاریک باشد. خانه تاریک، باعث پنهان شدن خطرها می شود و خانه روشن نیز می تواند به همان اندازه خطرناک باشد.
6. از ابزارهای کمکی مناسب استفاده کنید
گاهی افراد مسنی که محدودیت های فیزیکی دارند، نیاز دارند از واکر یا عصا استفاده کنند و لازم است برنامه مقابله با زمین خوردن بر این اساس تنظیم شود.
به علاوه، بسیاری از برنامه های مقابله با زمین خوردن شامل نصب میله های دستگیره در سرتاسر خانه است.
7. تغذیه مناسب داشته باشید
تغذیه مناسب به فرد مسن کمک می کند به شکل کامل تری با محیط اطراف ارتباط برقرار کند.
رژیم خوب، سیستم عصبی را تقویت می کند، به سیستم های عضلانی بدن انرژی می دهد و باعث تحریک فعالیت مغزی بیشتر می شود.
مصرف مایعات کافی می تواند مزایای مشابهی داشته باشد.
در صورت زمین خوردن چه باید کرد
پیشگیری بهترین راه جلوگیری از آسیب ها و سایر مشکلات مرتبط با زمین خوردن است. اما با وجود بهترین برنامه ها، حوادث رخ می دهند.
در صورت زمین خوردن، مراحل زیر را دنبال کنید.
اگر زمین خوردید
آرام بمانید. سلامت فیزیکی خود را ارزیابی کنید.
می توانید بلند شوید؟ اگر بخواهید بلند شوید، احساس درد می کنید؟ تا زمان ارزیابی وضعیت خود بلند نشوید و هیچ گونه حرکت شدید یا ناگهانی انجام ندهید.
اگر فکر می کنید می توانید بلند شوید، این مراحل را انجام دهید.
- به پهلو دراز بکشید. پا را خم کنید و نیم تنه بالایی خود را آنقدر بلند کنید تا روی آرنج تکیه داده شود.
- بدن خود را به سمت یک شیء ثابت و محکم بکشید. در حالی که از دست های خود برای کشیدن خود به بالا استفاده می کنید، خود را برای رسیدن به حالت زانو زدن، به بالا بکشید.
- در حالی که شیء ثابت را نگه داشته اید، پای قوی خود را در جلوی بدن بگذارید.
- بلند شوید.
- اگر نزدیک یک صندلی هستید، بچرخید، بنشینید و با اورژانس تماس بگیرید.
اگر نمی توانید بلند شوید، مراحل زیر را اجرا کنید.
- اگر فکر می کنید کسی صدای شما را می شنود، درخواست کمک کنید.
- اگر طناب محافظ دارید، آن را به بیرون ببرید و از آن برای شناسایی استفاده کنید. از تلفن همراه خود برای درخواست کمک استفاده کنید.
- اگر تلفن در دسترستان نیست، خود را به سمت نزدیک ترین تلفن بکشانید.
- تا حد امکان سروصدا ایجاد کنید تا توجه افراد را به سمت خود جلب کنید.
- به مکانی امن و راحت بروید و منتظر کمک بمانید. از مفاصل خود محافظت کنید.
اگر یکی از عزیزانتان زمین خورد
اگر فردی که افتاده نمی تواند بلند شود، ابتدا با اورژانس تماس بگیرید و سپس بدون تکان دادن آن ها از کمک های اولیه استفاده کنید.
اگر با کمک های اولیه آشنا نیستید، مطمئن شوید تا زمان رسیدن کمک، فرد در وضعیت راحتی قرار دارد. به مفاصل توجه خاصی داشته باشید.
اگر فرد می تواند بلند شود، با آوردن صندلی به او کمک کنید. به فرد برای رسیدن به موقعیتی که در بالا تحت تیتر “اگر افتادید” آورده شد، کمک کنید.
کمک کردن
خواه قربانی زمین خوردن باشید یا شاهد آن، هیچ گاه اهمیت زمین خوردن را در افراد مسن دست کم نگیرید.
تصور نکنید که تنها به خاطر اینکه در حال حاضر هیچ اثر جانبی دیده نمی شود، هیچ اتفاقی نیفتاده است.
اگر هریک از موارد زیر اتفاق افتاد، فورا با پزشک تماس بگیرید:
- درد طولانی مدت
- سرگیجه
- حالت تهوع
- ضعف
- از دست دادن هوشیاری
- هرگونه آسیب واضح
- خواب آلودگی
- سردرد یا مشکلات بینایی.
گاهی این علائم چند روز پس از زمین خوردن یا فورا پس از آن ظاهر می شود. در هر صورت باید با پزشک تماس گرفته شود.
نحوه برقراری ارتباط با دیگران در صورت زمین خوردن
بهتر است فرد مسن همیشه یک تلفن همراه در نزدیکی خود داشته باشد.
طناب ها راه خوبی برای اطمینان از این موضوع هستند که حتی اگر فرد بیفتد، ابزار ارتباطی در دسترس آن ها خواهد بود.
حتی بهتر از تلفن همراه، ابزار اورژانسی زمین خوردن است. این ابزارها تنها یک عملکرد دارند – احضار فوری امداد پزشکی تخصصی.
برخی از این دستگاه ها به برنامه های بیمه ای متصل اند که می توانند به پرداخت هزینه تجهیزات کمک کنند.
عزیزان ما چگونه می توانند به پیشگیری از زمین خوردن کمک کنند
عزیزان یک فرد مسن، مهم ترین منبع در زمان پیشگیری از زمین خوردن هستند.
عزیزان می توانند تحقیق کنند و تجهیزاتی را برای کمک به جلوگیری از زمین خوردن در خانه نصب کنند و به طور مکرر فرد مسن را چک کنند و خانه را از نظر خطرات ارزیابی کنند و او را برای چک آپ به مطب پزشک برسانند.
از همه مهم تر، عزیزان می توانند حمایت عاطفی فراهم کنند.
افراد مسن باید بدانند که زمین خوردن، جزئی طبیعی از سالخوردگی نیست و این که راه هایی برای تضمین ادامه استقلال آن ها وجود دارد.
وابستگان نیز می توانند در استراتژی های محافظت از زمین خوردن، شامل کمک به حفظ فعالیت فیزیکی فرد کمک کننده باشند و همچنین می توانند سایر اعضای خانواده را از تکنیک های محافظت از افتادن باخبر کنند.
زمین خوردن در بین افراد سالخورده، مسئله ای جدی است و زمین خوردن شدید می تواند تاثیری شگرف بر زندگی سالم و مستقل فرد داشته باشد.
اگرچه، خبر خوب این است که می تواند از زمین خوردن جلوگیری کرد. با کمی برنامه ریزی و برخی اقدامات، می توان این تهدید را کاهش داد یا از بین برد و سال های سال به زندگی مستقل خود ادامه داد.
بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی در منزل
برای بهره مندی از خدمات فیزیوتراپی سالمندان در کلینیک فیزیوتراپی یادمان واقع در غرب تهران با شماره تلفن های زیر تماس بگیرید.
جهت دریافت نوبت از کلینیک فیزیوتراپی یادمان و آگاهی از اطلاعات تماس با کلینیک کلیک کنید
شماره های تماس کلینیک فیزیوتراپی یادمان : 02188088541 / 02188074196